بسم الله

رفقا سلام

از اینکه هر زمان دست به قلم می برم ، جز حال بد و دلتنگی و گله وشکایت ، تحفه ی دیگری ندارم ، عذر خواهم ولی چه کنم که آدمها ، شبیه آنند که در دل نهفته کرده اند و من بد حال هم از این قاعده مستثنی نیست . دعا کنید برای روزی که آدمها - همین آدمهای مثل ما و هم خود ما - نهفته های آرام تری داشته باشند .

سالهاست از مناسبتی نوشتن و مناسبتی گفتن و مناسبتی دل دادن متنفرم اما این روزها مناسبت نیست که عین حقیقت زندگی است . عین حقیقت و مابقی همه هجو و حاشیه .

از عرفه گذشتیم و مثل همیشه ، بند عفن زندگی بودم و حالا این غدیر است که پیش روست .   

روزی که نوشتنش نه در توانم است و نه در فهمم .

به شادباشی و آرزویی بسنده می کنم که خدا کند در این زمانه ی نامرد ، فهم ساحت حقیقت بر گونه ی اساطیر ، علی عالی اعلی ، لااقل ما را از تمثیل و تشابه هر کس و هر چیز به او خوددار کند .

                                                              آمین یا رب العالمین

                                                  مدد ز غیر تو ننگ است ، یا علی مددی